www.studiaturystyka.fora.pl

Albi

w tym temacie tylko wykłady...

Italiana

nie byłam na całym wykładzie ale wrzucam to co mam. jako takich notatek nie było (do kiedy ja byłam ). to są wypunktowane najważniejsze słowa z całości - to co kazał zapamiętać.

filozofia wykład 1. 19.10.08

Teorytyczny : obrazowy. to wgląd. wyjaśniający. pogladowy.
Filozofia to źródło władzy. wynalazek filozofi to wolność i liberalna demokracja. Równość.
F. dzieli się na teorie i praktykę.
Wymyślił traktaty naukowe : Arystoteles. Na jego część powstały licea.
F. to myślenie teorytyczne.
2600 lat temu powstała f. i demokracja.
399r. p.n.e. Sokrates został skazany na śmierć. Wiem że nic nie wiem. lepiej mieć swiatomosc własnej niewiedzy.
Etyka to f. praktyczną.
F. zajmuje się wszytkim. Nie ma niczego ważnego co nie byłoby podjęte przez filozofię.
Podział zagadnień ;
- dzieje
- abstrakcja - odrywanie od otoczenie to co wspólne. Pojecie rzeczy materialnych
- byt - wszystko lub każda rzecz osobno. Czy byt jest jeden czy mnogi ? To pojecie nie roztrzyga. Metafizyka stawia pytania o bycie. Rozważa czynniki bytu. Czym jest byt. W jaki sposób istnieje.
Metafizyka tworzy filozoficzne teorie.
Ontologia to inna nazwa metafizyki.
O. to zagadnienie przedmiotu. Co to znaczy być przedmiotem.
Metafizyka jest teoria wszystkiego. To wszystko co ponad.
Byt absolutny naz. przez wiarę to Bóg.
FUNDAMENTALNE teorie istnienia to śmierć i wolność.
Instytucja która zmieniła świat to uniwersytet. Na początku zajmował się cytowaniem Arystotelesa.
Reflekcyjnosc - Nauka o poznaniu. O nauce. Jakie są kryteria poznania - EPISTEMOLOGIA
Episteme - poznanie.
W nauce nie chodzi o poglądy !!!!!!! Liczy się tylko rozważanie. Tylko prawda.
METEDOLOGIA nauki to wartość poznawcza nauki.
Nauka o poprawnym myśleniu (Arystoteles) - LOGIKA

kozakartek

termin zerowy w niedziele a tu tylko pierwszy wyklad Sad

niech ktos bedzie tak pomocny i wrzuci cos jeszcze bo niema za bardzo z czego sie uczyc Razz

basiazzz

Platon Był twórcą systemu filozoficznego zwanego obecnie idealizmem platońskim. Zaciekle zwalczany przez jednych, broniony przez innych, system Platona w ten czy inny sposób obecny jest stale w europejskiej tradycji filozoficznej. Filozofia Platona, zwłaszcza w postaci neoplatonizmu została później zaadaptowana przez myśl chrześcijańską. Nurt franciszkański tej myśli wciąż odwołuje się do tradycji platońskiej. Uważa się, że cała filozofia Platona zawarta jest w dialogach. System Platona był próbą rozstrzygnięcia dylematu, jaki dręczył filozofów przedplatońskich. Dylemat ten wynikał z rozważań nad znaczeniem pojęcia bytu. Grecy mieli tradycję rozumienia bytu w kategoriach absolutnych, tzn. przyjmowali, że coś, co naprawdę "jest" powinno być zawsze i powinno być niezmienne. Ten pogląd stał w sprzeczności z rzeczywistością obserwowaną zmysłami, która jest pełna zmian i niestabilności. Podstawą systemu Platona było przyjęcie, że prawdziwy wieczny byt to idee, a rzeczywistość materialna jest jedynie odbiciem wiecznotrwałych, niezmiennych idei. Zdaniem Platona, relacja między światem idei a światem rzeczywistym jest podobna do relacji prawdziwych przedmiotów i ich odbić w mętnym świetle. Naczelnymi ideami u Platona były: dobro, piękno i prawda. Idea była dla Platona piątym i ostatnim etapem, który należy przejść, żeby osiągnąć doskonałość. Oba światy – świat idei i świat materialny są według Platona odseparowane i nawzajem się nie przenikają. Według Platona ludzi od reszty świata materialnego odróżnia to, że mają duszę, która pochodzi wprost ze świata idei. Świat materialny jest bezrozumny, ale zdaniem Platona w przyrodzie istnieje harmonia i ład. Z koncepcji istnienia świata idei i rozumienia duszy wynikała platońska teoria poznania. Zdaniem Platona dusze posiadały doskonałą wiedzę o świecie idei, w nim preegzystując, ale na drodze ze świata idei do ciała człowieka tę wiedzę traciły. Zapominanie to jednak nie było zupełne i człowiek ma możliwość przypomnieć sobie znane niegdyś idee. Uczenie się jest, więc w istocie nie poznawaniem nowych rzeczy, lecz "przypominaniem" (anamnezą) świata idei.
Arystoteles Stworzył opozycyjny do platonizmu i równie spójny system filozoficzny, który bardzo silnie działał na filozofię i naukę europejską, a jego chrześcijańska odmiana zwana tomizmem była od XIII w. i jest do dziś oficjalną filozofią Kościoła Katolickiego. Założyciel szkoły filozoficznej znajdującej się w Ogrodach Likejonu (od nazwy sąsiadującej z nimi świątyni Appolina Likejosa), co stało się źródłosłowem słowa "Liceum". Arystoteles położył ogromne zasługi w astronomii, fizyce, biologii i logice, jednak część jego teorii astronomicznych, fizycznych i biologicznych okazała się błędna. Arystoteles urodził się w Grecji.. W Akademii Platońskiej Arystoteles spędził w sumie 20 lat, w czasie, których najpierw był studentem, potem asystentem Platona i w końcu samodzielnym wykładowcą. Arystoteles w Atenach założył własną, konkurencyjną do Akademii szkołę filozoficzną zwaną Liceum. W opinii Arystotelesa, nauki teoretyczne są najbardziej wartościowe, a tym samym najwyżej usytuowane w hierarchii, ze względu na fakt, że opisują wiedzę dla samej wiedzy. Arystoteles stwierdził, że dużo rozsądniejsze jest przyjęcie, że ludzie rodzą się z niezapisanym umysłem, który zapełnia się myślami na skutek codziennych doświadczeń życiowych. Myśli jednak żyją później własnym życiem i część ludzkich rozumowań ulega rozmaitym wypaczeniom i dziwactwom. Przyjmując to założenie Arystoteles doszedł do wniosku, że aby uporządkować ludzkie myśli i wykazać, które z nich są adekwatne do rzeczywistości, a które nie, należy stworzyć naukę o samym myśleniu jako takim. Naukę tę nazwał logiką. Arystoteles odrzucił platoński dualizm rzeczy materialnych i idei. W miejsce dualizmu platońskiego powstał jednak inny: materii i formy. Wg Arystotelesa w swoim postępowaniu człowiek powinien kierować się "złotym środkiem", który jest określany przez jego rozum, gdyż jest to droga do osiągnięcia szczęścia, najwyższego dobra, które jest naszym celem ostatecznym. Z etyki wynikała już logicznie teoria państwa. W tej dziedzinie Arystoteles twierdził, że państwo jest naturalną formą społeczeństwa ("człowiek jest z natury stworzony do życia w państwie"). Zdaniem Arystotelesa człowiek jest zwierzęciem politycznym – jest stworzony do życia w państwie.

Sokrates Urodził się i zmarł w Atenach. Wiara w absolutne znaczenie dobra i cnoty. Sokrates głosił, że jest dobrem bezwzględnym, czym przeciwstawiał się relatywizmowi sofistów. Jest też dobrem najwyższym, o które człowiek winien zabiegać, nie licząc się z niebezpieczeństwami i śmiercią Tożsamość dobra i wiedzy. Według Sokratesa cnota jest wiedzą Ludzie czynią źle z niewiedzy, czy raczej wiedzy pozornej. Wypracowanie metody dochodzenia do prawdy, a tym samym do cnoty: jest nią specjalnego rodzaju dyskusja, zwana dialektyką
Pitagoras Założył w Krotonie szkołę pitagorejczyków. Bractwo religijne Pitagorasa, oprócz mistycyzmu zajmowało się też badaniami naukowymi w zakresie matematyki nauk przyrodniczych. Uważał, że podstawą wszelkiego bytu są liczby i związane z nimi dziedziny wiedzy: geometria, arytmetyka i muzyka. Największym odkryciem Pitagorasa było stwierdzenie, że harmoniczne interwały w muzyce, można przedstawić za pomocą prostych stosunków liczbowych.
Aureliusz Augustyn z Hippony w Kościele katolickim znany jako święty Augustyn filozof, teolog, organizator życia kościelnego, Augustyn jest znany jako autor własnej koncepcji filozoficznej, która była przez ponad 700 lat oficjalnie obowiązującą w Kościele katolickim doktryną, aż do jej odrzucenia przez sobór trydencki i przyjęcia zamiast niej teorii Tomasza z Akwinu, obowiązującej w Kościele do dzisiaj. System filozoficzny Augustyna można najkrócej scharakteryzować jako konsekwentne przystosowanie klasycznego platonizmu do treści zawartych w teologicznej doktrynie chrześcijańskiej.
Św. Anzelm z Canterbury lub Anzelm z Aosty– średniowieczny filozof i teolog pochodzący z Włoch, uważany za twórcę scholastyki. Najważniejsze tezy św. Anzelma dotyczą problemu relacji rozumu do wiary, jednej z najbardziej istotnych kontrowersji średniowiecza. Polemizując z ortodoksyjną filozofią chrześcijańską św. Augustyna, Anzelm twierdzi, że rozum jest niezbędny do wytworzenia w umyśle idei Boga, i dopiero od tego punktu należy rozwijać swoją wiarę. Prace Anzelma zawierają również sugestie, aby nie traktować powagi Pisma Świętego jako nadrzędnej wobec własnego intelektu i w swoich poszukiwaniach duchowych skupić się w pierwszej kolejności na głosie rozumu, a nie Pisma. Nawiązując do starożytnej idei logosu, a więc przepełniającego świat Porządku - lub Rozumu - Anzelm dostrzega w rzeczywistości uporządkowanie, które daje się poznać - poprzez podobieństwo - właśnie przy pomocy rozumu. Filozof wywodzi dalej z tej tezy myśl, iż Bóg, tworząc świat w taki właśnie precyzyjnie rozumny sposób, dał nam wskazówkę, aby łączyć się z Absolutem poprzez intelekt.
Tomasz z Akwinu– filozof scholastyczny, teolog, członek zakonu dominikanów. Był jednym z najwybitniejszych myślicieli w dziejach chrześcijaństwa. System filozoficzny Tomasza można najkrócej scharakteryzować jako konsekwentne przystosowanie klasycznych poglądów Arystotelesa do treści zawartych w teologicznej doktrynie chrześcijańskiej. Tym sposobem zostały wprowadzone do katolicyzmu pojęcia aktu i możności, formy i materii, zasada przyczynowego powiązania zdarzeń, rozumienie poznania jako procesu receptywnego, oraz pojęcie dowodu. Według św. Tomasza nie jest bezpośrednio znany umysłowi ludzkiemu ani Bóg, ani dusza, ani żadne prawdy ogólne. Człowiek rodzi się bez wiedzy i zdobywa ją dopiero w czasie życia.
Kartezjusz – francuski matematyk, filozof i fizyk, jeden z najwybitniejszych uczonych XVII w., uważany za prekursora nowożytnej kultury umysłowej. Filozofia Kartezjusza jest przejściem od scholastyki do oświecenia. Tak jak scholastycy, stawia on sobie za zadanie ustalenie systemu i związku dla zasadniczych prawd nauki i religii. Nowością jest jednak to, że jedynie matematykę uznaje za naukę, matematyzuje naturę i uznaje jedynie rozumowe myślenie za źródło poznania. Pewnym jest, zatem wszystko, co rozsądek jasno i wyraźnie widzi, jak np. cogito, ergo sum. Jeżeli wedle tej zasady zbadamy treść naszego myślenia, to znajdziemy w nim idee różnego gatunku, częściowo wrodzone, częściowo nabyte, częściowo wynalezione. Między nimi idea Boga zajmuje pierwsze miejsce. Ponieważ człowiek jest niedoskonały i otacza go jedynie niedoskonałość i doczesność, a Boga z konieczności musimy sobie wyobrażać nieskończonym i doskonałym, przeto idea Boga nie może powstać z człowieka. Ona jest przez Boga w niego wlana, czyli wrodzona, tak jak jest mi wrodzona idea mnie samego. Jako filozof Kartezjusz był skrajnym racjonalistą.
Baruch Spinoza filozof niderlandzki. Spinoza był filozofem w pewnym sensie wewnętrznie rozdartym. Z jednej strony był zafascynowany mistycyzmem i panteizmem, a z drugiej najnowszymi w jego czasach Jego programem filozoficznym było pogodzenie tych wszystkich prądów w jednolity i prądami filozoficznymi, czyli racjonalizmem Kartezjusza i naturalizmem Hobbesa. Podstawowym założeniem Spinozy było, że istnieje tylko jedna substancja, która stanowi podstawowy budulec wszechświata. Substancja ta musi istnieć sama przez się i musi być pierwotna w stosunku do wszelkich swoich atrybutów. Nie może to być, zatem nic poza Bogiem. W dalszych propozycjach, wychodząc z tych wstępnych założeń, Spinoza dowodził, że substancja ta musi mieć charakter logiczny i racjonalny, a zatem wszystko, co się dzieje we wszechświecie, który jest tożsamy z substancją, musi również podlegać ściśle logicznym i racjonalnym prawom – jest więc też ściśle zdeterminowane.
Substancja ta, czy nazwać ją Bogiem, czy też naturą, była w systemie Spinozy siłą całkowicie bezosobową, aczkolwiek racjonalną, a dokładniej źródłem wszelkiej racjonalności. W świecie Spinozy nic się nie może dziać przez przypadek, wolnością jest w nim zrozumienie konieczności
Gottfried Wilhelm Leibniz– niemiecki filozof, matematyk, prawnik, inżynier–mechanik, fizyk i dyplomata. Leibniz jest przeniknięty poczuciem odrębności i wartości jednostki. Świat jest dla niego zbiorowiskiem „monad”, to jest indywidualnych jednostek siły. Jest ich nieskończenie wiele i różnią się między sobą stopniem doskonałości, tak, że nie ma dwóch monad jednakowych. Organizmy są zbiorami monad (np. nasze ciało), a dusza jest tylko monadą centralną. Zgodność zaś pomiędzy poszczególnymi monadami jest wynikiem harmonii przedustawnej wprowadzonej przez Boga Z koncepcji praporządku świata wynika już jasno najsłynniejsza teza Leibniza. Skoro monady są preuporządkowane przez Boga, to wszystkie zależności między nimi są koniecznościami wynikającymi z tego preuporządkowania.
John Locke angielski filozof, lekarz, polityk, politolog i ekonomista. Twórca klasycznej postaci empiryzmu oraz podstaw teoretycznych rządów demokratycznych. W ekonomii stworzył teorię wartości pieniądza, która stała się początkiem kierunku ekonomicznego zwanego monetaryzmem. John Locke zajmował się głównie teorią poznania. W jej ramach stworzył aparat pojęciowy, będący później podstawą wielu systemów filozoficznych od empiryzmu po fenomenologię. Wyjściem do jego rozważań była z jednej strony fascynacja jasnością myślenia Kartezjusza, a z drugiej zdroworozsądkowy osąd rzeczywistości przejęty od Roberta Boyle'a i Francisa Bacona. Celem Locka stało się stworzenie systemu pojęć, których klarowność dorównywałaby systemowi Kartezjusza, ale bardziej zgodnego ze zdroworozsądkowym podejściem do rzeczywistości.
David Hume– filozof, pisarz i historyk urodzony w Szkocji, wychowany w Anglii, żyjący we Francji i w Anglii. Choć za życia był bardziej znany jako historyk obecnie jest przede wszystkim pamiętany jako wybitny filozof. David Hume, mimo że był duchowym uczniem Johna Locke'a, w gruncie rzeczy obalił w dużym stopniu wypracowane przez niego zasady czystego empiryzmu. Filozofia Hume'a to przede wszystkim potężny atak na wszelkie formy racjonalizmu. Dotyczy to zarówno epistemologii jak i etyki i filozofii politycznej.
John Stuart Mill angielski filozof, politolog i ekonomista. W filozofii był pierwotnie kontynuatorem tradycji utylitaryzmu, by później przejść na pozycje naturalistyczne. W politologii i ekonomii był teoretykiem i piewcą liberalizmu. Uważany jest za twórcę liberalizmu demokratycznego. Poglądy filozoficzne Johna Milla dzielą się na dwa okresy. We wczesnym okresie był on zdecydowanym zwolennikiem utylitaryzmu i kontynuatorem brytyjskiego empiryzmu.. W drugim okresie poglądy Johna Milla przeszły (w dużym stopniu na skutek kontaktu z dziełami Comte'a) w teorii poznania bardziej na pozycje naturalistyczne, a w etyce zbliżył się do pozycji neokantowskich.

opracowani ci filozofowie których podał gościu może się komu przyda

Kopi

mam pytanie to wyzej to jest 2 wykład ??? ???? czy co ??

Krulik

Gołąbeczki moje wykład numer dwa dla was od wujcia Kacpra Very Happy

Wykład nr2 30.11.2008 rok.

Heraklit z Efezu-( Azja mniejsza) żył w latach 540-480 pne.
Był człowiekiem nielubianym, potomek królewskiego rodu, króla Aten.
Gardził ludźmi, przeciwnik demokracji, miał wrogów nawet wśród arystokracji..
Preferował ducha arystokracji, a nie arystokracje krwi.
Celowo pisał ociemniale, uważał, że większość ludzi i tak tego nie zrozumie.
Lepiej nic nie zrozumieć niż zrozumieć trochę.
Nie pisał dla tłumu, tylko dla bogów, dla wybitnych ludzi.
Żył w górach bardzo ascetycznie.
Jego dzieło spłonęło wraz ze świątynią Artemidy.

Logos- Tłumaczenie jako „słowo”

1) Logos, który jest_ Logos istniał zawsze, jest to pewna nieznana rzeczywistość.
2) „Ludzie nigdy nie potrafią zrozumieć”- wyraża tym głupotę ludzi, duży pesymizm.
3) Oni przedtem zanim go usłyszą, oni usłyszawszy go po raz pierwszy, nie mają wglądu w logos, logos jest mową czymś, co się wypowiada, jest pouczeniem. By usłyszeć logos potrzeba pokory, trzeba otworzyć się na logos.
4) „ I choć wszystkie rzeczy stają się według tego logosu”- Logos jest podstawą świata, symbolem logosu, który nie przejawia się w świecie jest ogień. Logos jest podstawą wszystkiego, co jest, tego, co istnieje.
5) To przypominają oni niedoświadczonych, gdy doświadczają słów i czynów- ludzie nie rozumieją, nie mają głębszego sensu tego, co istnieje, nie mają wglądu w logos.
6) Takich, które ja objaśniam- ja wiem, ale ludzie nie!
7) Dzieląc każdą rzecz zgodnie z naturą i pokazując w jakiś sposób jest- ludzie skutecznie działają, ale nie widzą w tym harmonii połączenia z logosem.
Cool

Przed innymi zaś ludźmi ukrywa się to, co czynią po przebudzeniu, tak ja k zapominają to, co czynią we śnie. Sen symbol niewiedzy, chęci poznani. Budzi się, ale żyją tak jakby wciąż we śnie, nawet w duchy nie wierzą.

Tego kosmosu, tego samego dla wszystkich, nie stworzył, ani któryś z bogów, ani z ludzi, lecz zawsze był, jest i będzie według miar i według miar gasnącym- Wokół jest wiele miar odnoszących się do rzeczy, ogień jest bezkresny, dlatego jest boski.
Ogień symbol jedności życia i śmierci, to dar ofiarowany człowiekowi przez niebo.
Ogień jest elementem pierwszym, on sam nie powstał z niczego, wszystko można sprowadzić do:
- jest podstawową cząstką
- jest elementem, do którego wszystko powraca sam nie zginie.
- jest symbolem logosu, czyli logosem kosmicznym
- jest elementem rozumu, który tworzy formy prawa wszystkiego.
- w ogniu różnica między życiem a śmiercią współistnieje.

Logos wymienia rzeczywistość, ma 3 znaczenia:

1) Logos antyczny
2) Logos kosmiczny
3) Logos filozoficzny

Ad.1) Jest rzeczywistością, która jest ekspresją samej siebie jest pewną własnością, która ogarnia wielość, jest w nim wada niesprzeczność.
Ad.2) To wieczny kosmos, czyli ogień ciągle się zmieniający w sposób harmonijny, buduje świat w uporządkowaną strukturę. To góra zwalczających się przeciwieństw życia i śmierci. Jest porównywany z pływającą rzeką, ciągle przenika się jedność i wielość.
Ad.3) To racjonalna opowieść o śmierci, która jest odebrana od logosu, który jest rzeczywistością. Cechą jest racjonalizm ……………… wiąże, uporządkowanie. Logos mieszka w duszy i można go poznawać.

Parmenides- Zbudował swoją filozofie odtworzenia reguł racjonalnych.
Żył w latach 54-470 pne.
Napisał coś w rodzaju poematu.
Twierdził, że, byt jest, ale bytu nie ma.
Nie możemy poznać tego, czego nie ma, jeżeli stwierdzamy nieistnienie czegoś trzeba i wiedzieć, o czym mówimy.
Stwierdza, że przeciwieństwa się wykluczają aż są prawdziwym bytem. Umysły nas mylą prawdziwej wiedzy szukać trzeba przez rozumowanie.
Byt- Jest wieczny, nie może przestać być musi być stały.
Jest ciągły, bez przerw, jest niepodzielny.
Jest nieruchomy, niezmienny.

Twierdził, że nie ma próżni wyobrażał sobie doskonałą rzeczywistość postaci kuli, wokół której nic nie ma.

Zenon z elei- 4 paradoksy:

1) Dychotomia- by przejść przez drogę musimy przejść 1/2zanim przejdziemy połowę musimy przejść ¼ , ale zanim przejdziemy ¼ to musimy przejść 1/8 dystansu tak w nieskończoność. Nie da się ukończyć nieskończonej liczby odcinków w określonym czasie, wiec nie da się ukończyć tego zadania.
2) Achilles i Żółw- Stoją razem na starcie skończonego dystansu na dowolny czas. Achilles jest 2 razy szybszy niż żółw i pozwala mu oddalić się na ½ dystansu, w momencie, gdy Achilles dotrze do miejsca, w którym startował żółw ten dobiegnie na ¾ dystansu i tak w nieskończoność.
Wniosek Achilles nigdy nie dogoni żółwia, mimo że biegnie dwa razy szybciej.
3) Strzała- Załóżmy, że wystrzelona z łuku strzała pokonała określony dowolny odcinek drogi. Można, więc powiedzieć, że w momencie wystrzelenia znajdowała się ona na początku tej trasy, a po dotarciu do celu – na końcu. Pytanie jednak, gdzie przebywała w trakcie pokonywania tej drogi. Można odpowiedzieć, że w 1/4 czasu pokonywania tego odcinka musiała być niewątpliwie w 1/4 odcinka. Gdy zadamy pytanie, gdzie była w po 1/2 czasu lotu, znowu można odpowiedzieć, że w 1/2 odcinka. Po 6/8 czasu – w 6/8 odcinka, i tak dalej w nieskończoność. Możemy sobie wyobrażać dowolną chwilę lotu, w którym strzała znajdowała się w jakimś konkretnym punkcie, w konkretnej odległości od łucznika. Czyli możemy powiedzieć, że skoro w każdej chwili znajdowała się w jakimś konkretnym punkcie, więc w każdej chwili była w spoczynku. Niemożliwe jest, zatem aby w każdej chwili czasu strzała pozostawała w spoczynku i poruszała się jednocześnie.
4) Stadion- Rozważmy wyścig rydwanów. Szybkość z jaką rydwany poruszają się jest jednocześnie taka i inna, mniejsza i większa, w zależności od tego, względem jakich innych przedmiotów (rydwanów) jest rozważana. Jeśli zaś ruch dokonuje się z szybkością, która jest jednocześnie "taka i nie taka" to jest sprzeczny i nie może istnieć.

Empedakles- Urodzony w Sycylii. Próbował pogodzić Heraklita z Parmenidasem. Napisał „Dzieło o naturze”. Elementy, z których wszystko jest złożone cztery żywioły Woda, Ogień, Ziemia, Powietrze. Elementy te są wieczne, nie przemijają i są niezmienne. Najpierw była miłość  wdarła się waśń.

Anaksagoras- ur. się w Jonii w Azji Mniejszej i przeniósł do Aten żył w latach 500-428 pne. Niezmienność wszelkich jakości. Można dzielić elementy w nieskończoność. W każdej rzeczy są wszystkie składniki. W różnych proporcjach. Skąd się bierze ruch?
Z pierwotnego impulsu, który pochodzi od umysłu.

Demokryt- Był uczniem, Leucypa, był człowiekiem pogodnym przeciwieństwem Heraklita. Uważał, że w przyroda złożona jest z 2 atomów, cząstek, których już nie da się rozdzielić. Atomy różnią się kształtem, położeniem i porządkiem.
Własnością atomów jest ruch. Dusza złożona jest z ruchomych atomów. Zwracał uwagę na doświadczenie zdania mają być niesprzeczne, Istnieje próżnia, wyjaśnia zjawiska w sposób przyczynowy.

Etyka Demokryta- pogoda ducha, rodzi się dusza, umiarkowana przyjemność i w stosownej mierze życia. Należy zachować umiar, patrzeć na innych tych, którym gorzej się wiedzie.

Sofiści- V w pne. Ateny, humaniści, relatywiści.

Poglądy filozoficzne sofistów
1) sensualizm – pogląd filozoficzny głoszący, że wszelka wiedza pochodzi od wrażeń zmysłowych (empiryzmu);
2) relatywizm poznawczy, subiektywizm – prawda jest zależna od punktu widzenia, każdy widzi wszystko inaczej, więc każdy będzie postrzegał inną prawdę (obiektywnej);
3) pragmatyzm (praktycyzm) – Ważna jest ta prawda, która jest praktyczna, nawet, jeśli wydaje się absurdem. Praktyka jest kryterium prawdziwości twierdzeń
4) konwencjonalizm – Nie ma prawd powszechnych, są tylko umowy, że jakaś prawda jest powszechna.
5) izostenia - koncepcja równosilności sądów, każdemu twierdzeniu można przeciwstawić inne twierdzenie z nim równosilne.

Dla nich istotne było to, co jest bardziej pożyteczne. Społeczeństwo jest uporządkowane, bo to wszystko jest konwencją i umową i to ludzie umawiają się jak mają żyć.
Prawo silniejszego istnieje w naturze, Rozwijali Etykę.
W poezji poeta naśladuje tworzy fikcyjną rzeczywistość- iluzja, celem poezji jest oczyszczenie Katharsis.

Metoda Dialektyczna- ścieranie się przeciwieństw, człowiek jest miarą wszystkich rzeczy, względność, rzeczywistość.

Sokrates- był przeciwnikiem Sofistów.
Krytykował sofistów za ich interesowność, to, że nauczali za pieniądze, Często przedstawiał się w sytuacji głupiego robił to specjalnie. Żył w latach 469-399 pne. W Atenach.
Oskarżono go o demoralizowanie młodzieży i bezbożność. Został skazany na śmierć i musiał wypić cykutę

Dwie tezy Sokratesa:

1) metoda elenktyczna - sprawdzanie i zbijanie twierdzeń rozmówcy poprzez wyprowadzanie z nich konsekwencji doprowadzających w końcu do tezy absurdalnej lub sprzecznej z twierdzeniem pierwotnym (aporii);

2) metoda majeutyczna (dosł. położnicza) - polega na dopomożeniu uczniowi w uświadomieniu sobie prawdy, którą już posiada, poprzez umiejętne stawianie pytań; wg Sokratesa tylko ludzie brzemienni posiadali wrodzone intuicje o wiedzy

Wierzył w to, że wiedza jest powszechna i pewna używał analogii.
Jego filozofia to pomagać sobie i innym. Uważał uprawianie filozofii za posłannictwo. Należy starać się czynić dobro, które prowadzi do cnoty. Cnota jest wiedzą. Człowiek, gdy wie, co to cnota jest dobry, gdy nie wie zły- Intelektualizm Etyczny.
Cnoty nie da się nauczyć jest wrodzona, cnota jest jedna.

Krulik

Wykład numer 1 19:10:2008

Pytania teoretyczne filozoficzne.

Filozofia jest to wiedza, która odpowiada na pytania teoretyczne i filozoficzne.
Wiedzą służebną, autonomiczna. Nauka sprawia, że ludzie stykają się z autonomicznym myśleniem.

Teoretyczne- teorii „poglądowe”
Źródło poglądowa w znaczeniu intelektualnym. Ogólny wyjaśnia jej byt, istotę, miejsce w rzeczywistości.
Wszystko, o czym myślimy to dokładnie echa konsumpcji filozoficznej.

Filozofia- jest źródłem nieprawdopodobnej władzy nad naszym intelektem, Jej abstrakcyjnymi słowami, słowa są pojęciami technicznymi. Jest źródłem nieprawdopodobnej władzy.

Definicja określenie, rodzaj, kwalifikacje to pojęcie, które wiąże się z konkretnymi kierunkami filozofii.
Liberalna demokracja= wynalazek filozofii wolność samodzielnych wyborów np. Słowa itp.

Filozofia:
1) Teoretyczna
2) Praktyczna

Filozofia praktyczna- mówi o takich zjawiskach, które mają wartość, ale praktycznie czynią człowieka lepszym, zmieniają go.

Hegel- u niego znika poczucie, że jest się doskonałym.

Osobą, która dokonała podziału filozofii praktycznej był Arystoteles stworzył on Liceum (liceo), ekonomie, biologie.

Filozofia-jest myśleniem autonomicznym, wolnym, myślicieli mieli swoje wyjaśnienie, może być krytycznym teoretycznie- oparte na analizie refleksji.
Myślenie nie jest fantazjowaniem, jest żywym samodzielnym myśleniem bez ograniczeń.

1) Pitagoras- pierwszy wynalazł słowo „nauka”
2) Wynalazek demokracji: Polityka duch wolności  ja sam za siebie odpowiadam jestem panem samego siebie. Sam decyduje o sobie. Z ducha wolności powstaje nauka – oparta o racjonalnym myśleniu.
3) 399r pne. Sokrates został skazany na śmierć za bezbożność przez demokratyczne Ateny. Nie napisał nic ze swoich przemyśleń, „Wiem, że nic nie wiem” Interesował się zagadnieniami moralnymi, politycznymi.
4) Filozofia praktyczna- to etyka i polityka rozważanie cnót i wad, świadomość moralna czyni człowieka dobrym dla Sokratesa miało to bardzo duże znaczenie. Rozważanie nad dobrem i złem może człowieka uczynić lepszym.
5) Filozofia zajmuje się wszystkim, sięga istoty rzeczy np., czym jest twórczość? Jakie przedmioty są towarem natury? Co to jest kultura materialna? Czym jest człowieczeństwo? To SA pytania filozoficzne sięgają one różnej wiedzy. W filozofii można dojść z błahego myślenia do ważnych zagadnień, a także to te, które są rozważane przez nas.

Tradycyjny podział zagadnień filozoficznych:

Abstrakcja- pojęcie sztuczne, stworzone to, co wspólnie dla danej grupy przedmiotów, a odgrywalnym procesem abstrakcyjnym pokonujemy w sposób moralny, i zastosowany jeden czynnik.
Byt- jest hiperpojęciem obejmuje wszystko, co istnieje nie rozstrzyga. Obejmuje każdy byt osobno.
Metafizyka- to nauka o bycie rozważająca naturę bytu, byt jako taki, dlaczego cokolwiek istnieje, w jaki sposób? Co istnieje? Co jest rzeczywiste?
Ontologia- to nowa nazwa Metafizyki. Kompleks zagadnień metafizycznych, zagadnienie przedmiotu.
Co to znaczy być jednym przedmiotem? Typową rzeczą jest skupienie nad zagadnieniem możliwości a rzeczywistość.

Metafizyka wywodzi się z II w pne. To coś ponad fizyką zajmuje się tym, co najistotniejsze.

Byt absolutny- doskonały prosty nie ma żadnej wady istnienia poza sobą. Byt absolutny nazywany jest Bogiem.

Byt ludzki- pojęcie śmierci zadaj pytanie czy człowiek jest śmiertelny czy też nie? Wolność i śmiertelność to stwierdzenia związane z bytem ludzkim.

Filarem naszego świata jest uniwersytet.
W języku potocznym <metafizyka wiąze skojarzenie z dziedziną wiary, uczyć i przeczuć.

Nauka o samej nauce, poznania:
Rozważa sama siebie, nie idzie na oślep poddaje się próbom. Jakie są granice poznania?

Epistemologia- ma być rezultatem poznania.

Wiedza- w jaki sposób ją poznajemy? Czym ona jest? Co to jest prawda? To SA zagadnienia epistemologii.

Autonomiczną dyscyplina teorii poznania jest Metodologia odpowiada na pytanie:
-Jakie są zabiegi poznawcze? Którymi posługuje się nauka?
-Jak przebiega proces poznawania?

„Nauka o poprawnym rozumowaniu i poprawnym przebiegu rozumowania:
Logika=matematyka

Etyka- Co o tym decyduje, ze zachowanie moralne jest dobre, złe? Istnieje wiedza moralna. Skąd bierze się powinność? Co to jest moralność? Czy ocena moralna może być prawdziwa? Czym jest powinność moralna? Jak się ma moralność, do prawa? Co to jest odpowiedzialność?

Przykłady:
Co stanowi o tym że czyn jest moralnie dobry. Stanowi intencja, dobra wola, czy to prowadzi do korzystnych skutków, to taki, który spełnia osoba dobrze wychowana. Etyka spiera się o to, co jest bliżej prawdy.

Polityka- Oznacza życie polityczne, filozofia, polityka.
Co to jest sfera polityki? Najistotniejsza jest sprawiedliwość, jakie są funkcje państwa, jaki jest właściwy stosunek państwa do obywateli, czym jest władza i co ją uprawomocnia? Czym jest wspólnota polityczna?

Antropologia- Filozofia człowieka.

Estetyka- nauka o pięknie, co ot jest piękno czy istnieją subiektywność piękna, czym jest doświadczenie piękna, czym jest twórczość artystyczna? Co to jest dzieło sztuki, bądź jego rodzaje? Co to jest artysta? Dyscyplina która zakłada wiele zagadnień z metafizyki. Jak się ma piękno sztuki do piękna naturalnego?

System filozoficzny- ma przynajmniej trzy znaczenia:
1) Jest to próba ujęcia całości ludzkiej wiedzy dokonywa z perspektywy, uprzednio przejętego aksjomatu (pewnika).( Hegel)
2) (Rickert)- Jest to poszukiwanie dla uprzednio wyróżnionych problemów, które później systematyzowane są pod postacią wybranych dyscyplin filozoficznych.
3) Ogół poglądów jakiegoś filozofa bywa nieraz określony systemem filozoficznym.

Istnieją dwa wzajemnie wykluczające się systemy:
1) Zamknięty- to taki, który zamknięty jest, poprzez swoją konstrukcję, na dalsze uzupełnienia np.; Hegel.
Pretenduje do miana absolutnego wyjaśnienia rzeczywistości.
2) Otwarty-to taki, który oparty jest na idei zgodnie, z którą systemy mogą być uzupełnione ze względu na osiągnięcia w ramach poszczególnych dziedzin nauki np.; Herman Cohen.

Lista filozofów

1) Platon- starożytność
2) Arystoteles - starożytność

3) Augustyn- średniowiecze
4) Anzelm - średniowiecze
5) Tomasz z Akwenu - średniowiecze

6) Kartezjusz – nowożytność

7) Spinoza racjonalizm
Cool

Leibniz racjonalizm

9) Racke empiryzm
10) Berkley empiryzm
11) Hume empiryzm
12) Kant empiryzm
13) Stuart Mill- podstawy nauki o wolności.

Główne zjawiska filozoficzne:

Historia filozofii- II szkoły filozoficzne:

Jonia- Jońska filozofia przyrody (Grecja) I szkoła.
Italia prowincja grecka II związek pitagorejski.
V w pne. Ateny, wywodzi się cała kultura Europejka, kultura umysłu.

2 różne koncepcje:

Jończycy- odznaczali się tym, że traktowali spontanicznie byt, jako świat. Stawiali pytania, czym jest rzeczywistość? Są twórcami pojęcia świata. Phisis, czyli fizyka pytania fizyczne i tu się nie mogłem odczytac fragmentu az do tego momentu. Jończycy poszukiwali elementy, które są początkiem końcem przemian. Cykle przemian przedstawiali tak, że każdy ma właściwe miejsce. Przedstawiano świat jako cykl przemian, zastanawiano się czy świat jest jeden czy jest ich wiele? Pierwszy filozof to Tales z Miletu twierdził, ze materia jest z siebie wyposażona w ruch.

Drugim filozofem był Anaksymander twórca mapy z podziałką. Twórca koncepcji metafizycznej. Był zwolennikiem tezy o wielu światach. Jego uczeń to Anaksymenes.

II szkoła ( Pitagoras)- człowiek o niesamowitej charyzmie, człowiek ma śmiertelną dusze. Stworzył instytucje, które łączy wiary religijne. To, co rzeczywiste nie jest i nie odczytałem.!
Rzeczywistość to, to o czym się myśli, a nie ogląda.